Mijmeringen van Susan
Door: Susan
Blijf op de hoogte en volg SNLT
03 Augustus 2015 | Costa Rica, Malpais
(30/7)
Vandaag is het Natalies verjaardag. Vanochtend gevierd met een verjaardagsontbijtje op bed, een versierd terras, alles met locale middelen. Nu zijn SNLT Natalies cadeau aan het effectueren: quad rijden. Ik, Susan, lig in de hangmat op ons terras. Een paar indrukken en mijmeringen. Ik voel me een ongelooflijke bofkont: terug in Latijns Amerika met Ton en SNLT, helaas zonder Camila en Ralph. Sergio en Natalie hebben dit op een fantastische manier georganiseerd en voorbereid en voeren alles zó goed doeltreffend uit dat ik nauwelijks tot helemaal geen angst beleef: een unicum voor mij die zelfs een beetje zenuwachtig is als ik naar Leiden, Castricum of elders ga. Alles loopt gesmeerd en getuigt van een jarenlange ervaring, mét de moderne communicatiemiddelen, waar ze ruimschoots gebruik van maken.
Hier rondlopen, rondreizen doet veel herinneringen uit Colombia weer opduiken: ik ruik de houtvuurtjes, etensgeuren met specifieke kruiden; de oceaanlucht en het gebulder doen Cartagena herleven; ik hoor de ene visser die de ander aanroept met "ola compa", met identieke intonaties; Ton eet pargo rojo (roden poon) en het restaurant "Capilla del Mar" in Cartagena waar we meer dan eens aten met Pater Rosier uit Bogotá verschijnt op mijn netvlies en is terug in mijn bewustzijn; de palmbomen, de vogels, de diepblauwe luchten, het tropische onweer met felle lichtflitsen en oorverdovende donderslagen en regen met tropisch geweld van gisteravond dat we op onze veranda lekker droog beleefden... Maar nu met z'n zessen ipv Ton en ik met z'n tweeën en later met een heel kleine Sergio en een heel klein Camilaatje. Ik voel me een rijk mens, niet alleen omdat ik financieel in staat ben om deze reis te maken, maar vooral omdat we dit nu met z'n zessen beleven; omdat S en N ons vroegen of wij nog een keer naar Latijns Amerika wilden, wat ik behalve een zeer opwindende en aantrekkelijke gedachte ook een té spannend en angstig idee vond, maar waar ik - toen de beslissingsdeadline naderde - alleen maar "ja" op durfde te zeggen onder de voorwaarde dat ik er tot op 't laatste moment nog kon afhaken.
En nu ben ik hier, loop 's nachts tussen Ton en Sergio in tweemaal 800 meter over oneffen terrein naar de schildpad die op het strand in Tortuguero eieren aan het leggen is, bijgelicht voor ons door een rood lampje van de gids, bij een schitterende branding en een prachtige flonkerende sterrenhemel; zit ik in een bootje dat over de rivier vaart in de jungle, zoals ik me die voorstelde toen ik heel lang geleden als kind las over de ontdekking van de Amazone, wat ik toen al hoogst fascinerend vond; zit ik op de veranda van een mooi huis uit te kijken over een snel stromende rivier met stroomversnellingen en prachtige begroeiing aan de overkant, waar SNLT over gaan raften en wij naar elkaar kunnen zwaaien; zit ik in de prachtigste tropische 'tuinen' en 'volières'.
Zo zit ik vaak stil te genieten van de tropische nachten, de krekelconcerten, de vruchten, de brulapen (monocongo uit Nicaragua), de leguanen, de kolibris, de uitbundige planten- en bloemenpracht in de felste kleuren, de enorm vriendelijke mensen, de heel fijne 'regen' in de zon in de regenwoud van Monteverde, de vlinders, de zeilende pelikanen boven de Pacifico.
Ik voel me dan stil en intens gelukkig. Ik lees heel weinig voor mijn doen. Ik slurp deze ervaringen op en prijs me intens gelukkig dat ik, ondanks mijn fysieke beperkingen, dit allemaal mag beleven, samen met Ton, Sergio, Natalie en Luca en Thymo. We komen elkaar steeds nader.
Vandaag is het Natalies verjaardag. Vanochtend gevierd met een verjaardagsontbijtje op bed, een versierd terras, alles met locale middelen. Nu zijn SNLT Natalies cadeau aan het effectueren: quad rijden. Ik, Susan, lig in de hangmat op ons terras. Een paar indrukken en mijmeringen. Ik voel me een ongelooflijke bofkont: terug in Latijns Amerika met Ton en SNLT, helaas zonder Camila en Ralph. Sergio en Natalie hebben dit op een fantastische manier georganiseerd en voorbereid en voeren alles zó goed doeltreffend uit dat ik nauwelijks tot helemaal geen angst beleef: een unicum voor mij die zelfs een beetje zenuwachtig is als ik naar Leiden, Castricum of elders ga. Alles loopt gesmeerd en getuigt van een jarenlange ervaring, mét de moderne communicatiemiddelen, waar ze ruimschoots gebruik van maken.
Hier rondlopen, rondreizen doet veel herinneringen uit Colombia weer opduiken: ik ruik de houtvuurtjes, etensgeuren met specifieke kruiden; de oceaanlucht en het gebulder doen Cartagena herleven; ik hoor de ene visser die de ander aanroept met "ola compa", met identieke intonaties; Ton eet pargo rojo (roden poon) en het restaurant "Capilla del Mar" in Cartagena waar we meer dan eens aten met Pater Rosier uit Bogotá verschijnt op mijn netvlies en is terug in mijn bewustzijn; de palmbomen, de vogels, de diepblauwe luchten, het tropische onweer met felle lichtflitsen en oorverdovende donderslagen en regen met tropisch geweld van gisteravond dat we op onze veranda lekker droog beleefden... Maar nu met z'n zessen ipv Ton en ik met z'n tweeën en later met een heel kleine Sergio en een heel klein Camilaatje. Ik voel me een rijk mens, niet alleen omdat ik financieel in staat ben om deze reis te maken, maar vooral omdat we dit nu met z'n zessen beleven; omdat S en N ons vroegen of wij nog een keer naar Latijns Amerika wilden, wat ik behalve een zeer opwindende en aantrekkelijke gedachte ook een té spannend en angstig idee vond, maar waar ik - toen de beslissingsdeadline naderde - alleen maar "ja" op durfde te zeggen onder de voorwaarde dat ik er tot op 't laatste moment nog kon afhaken.
En nu ben ik hier, loop 's nachts tussen Ton en Sergio in tweemaal 800 meter over oneffen terrein naar de schildpad die op het strand in Tortuguero eieren aan het leggen is, bijgelicht voor ons door een rood lampje van de gids, bij een schitterende branding en een prachtige flonkerende sterrenhemel; zit ik in een bootje dat over de rivier vaart in de jungle, zoals ik me die voorstelde toen ik heel lang geleden als kind las over de ontdekking van de Amazone, wat ik toen al hoogst fascinerend vond; zit ik op de veranda van een mooi huis uit te kijken over een snel stromende rivier met stroomversnellingen en prachtige begroeiing aan de overkant, waar SNLT over gaan raften en wij naar elkaar kunnen zwaaien; zit ik in de prachtigste tropische 'tuinen' en 'volières'.
Zo zit ik vaak stil te genieten van de tropische nachten, de krekelconcerten, de vruchten, de brulapen (monocongo uit Nicaragua), de leguanen, de kolibris, de uitbundige planten- en bloemenpracht in de felste kleuren, de enorm vriendelijke mensen, de heel fijne 'regen' in de zon in de regenwoud van Monteverde, de vlinders, de zeilende pelikanen boven de Pacifico.
Ik voel me dan stil en intens gelukkig. Ik lees heel weinig voor mijn doen. Ik slurp deze ervaringen op en prijs me intens gelukkig dat ik, ondanks mijn fysieke beperkingen, dit allemaal mag beleven, samen met Ton, Sergio, Natalie en Luca en Thymo. We komen elkaar steeds nader.
-
03 Augustus 2015 - 22:11
Claudine:
Lieve Susan, wat n mooi en ontroerend verhaal. Mooi dat we dit van jou mogen lezen. Claudine en Jan Lauwrens -
04 Augustus 2015 - 00:19
Bart:
Schitterend verhaal! Wij genieten ook heerlijk mee. Een heel avontuur en geweldig dat jullie zo lekker met elkaar genieten - zowel herinneringen uit verleden herleven/delen als ook alle nieuwe ervaringen (zij raften en quadbiken van de zijlijn -
04 Augustus 2015 - 18:01
Marije (en Marius & Ellen):
Lieve Susan (en Ton, Sergio, Nathalie, Thymo en Luca natuurlijk!),
met tranen in mijn ogen heb ik jouw ontroerende en mooie verhaal gelezen. Ik waande me ook heel even in Zuid-Amerika! Zo geweldig omschreven. Heel mooi ook om jouw herinneringen aan vroeger te mogen lezen. Wat ongelooflijk fijn dat jullie zó intens genieten van deze bijzondere en prachtige reis!! Heb nog veel onvergetelijke momenten samen! Wij kijken uit naar alle foto's straks!! Heel veel liefs voor jullie allemaal!
-
03 September 2015 - 12:10
Pieter:
Hele mooie momenten om samen te koesteren en te ervaren! Mooi & inspirerend om te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
