Kaketoes en walvissen

(31juli - 4 aug)

We hadden ons wat vergist in de afstand en de reistijd, dus komen in het donker aan in Uvita. Onderweg kregen we al een bezorgd sms'je van de Cacatua Lodge of alles wel goed ging (bleken Nederlandse eigenaren te zijn). Het laatste stuk gaat steil omhoog over een onverhard weggetje en met grootlicht vinden we de ingang van de Lodge. We worden ontvangen met zaklampen voor ieder, en gelukkig is het volle maan en schijnen de vuurvliegjes ons bij. De volgende ochtend worden we wakker in een overdadig groene vallei, en blijkt de Cacatua Lodge een erg mooi plekje in een tropische tuin. We hebben twee studiootjes naast elkaar en sjouwen een matras over zodat we met z'n vieren in eentje slapen en T&S in de andere. Ons bakkertje Thymo gaat meteen aan de slag met eieren, melk en meel waarna we overheerlijke Hollandse pannenkoeken als ontbijt nuttigen;-) We luieren bij t zwembad, maken kennis met Kareltje de kaketoe en 's middags gaan we op zoek naar de watervallen in de buurt. Peter had een kaartje voor ons getekend, maar de herkenningspunten waren niet zo herkenbaar...dus missen we het pad naar de waterval en lopen we steeds "nog één bocht verder, dan zijn we er vást". In de bloedhitte is het inmiddels flink afzien, maar we zijn geen watjes en lopen verder omhoog tot een poort ons de weg verspert. Grrr.... En jawel hoor, op de terugweg zien we ineens de aanwijzing die we gemist hadden. Dus toch nog die welverdiende duik in de waterval!
Vanaf de berg hebben we mooi uitzicht over de kust bij Uvita en zien we de zandbank in de vorm van een walvisstaart die bij eb tevoorschijn komt. Bijzonder, want dit stukje kust is een beschermd MarinePark waar vanaf augustus walvissen vanuit Antarctica verblijven om hun jongen te baren. Op zondag gaan we dan ook hoopvol aan boord van een bootje, op zoek naar walvissen, dolfijnen en zeeschildpadden. En het blijkt 'our lucky day' want de stuurman krijgt een seintje van een collega en na een eindje varen hebben we zicht op een walvismoeder (16m) met haar "kleintje" van 6 meter! Geweldig om zo dichtbij te dobberen en te zien hoe ze steeds even boven water komen om te ademen, spuiten en hun bultrug te laten zien. Wat een enorme dieren en wat bijzonder om ze te mogen bekijken!! Ook de dolfijnen laten zich zien en tuimelen er op los. Een grote kokosnoot die we zien drijven, blijkt van dichtbij een zeeschildpad die even naar boven komt voor zuurstof. Vervolgens kunnen ze wel weer een uur onder water blijven. De gids vertelt over de dieren die we zien en het is goed merkbaar dat er voorzichtig en met respect wordt omgegaan met het MarinePark. Dat is overigens op heel veel plekken in Costa Rica zo: het eco-tourisme is hier vrij goed doorgevoerd. Op het ondiepe stuk van het strand stappen we weer uit de boot en helpen Susan van boord. En met blote voeten op het érg hete zand gaat ze er bijna rennend vandoor met Ton en de wandelstok;-)
's Avonds gaan Sergio en Natalie samen uit eten, nog een verjaardagskado van T&S voor Ser's verjaardag in april. Handig om de oppas bij ons te hebben!;-) Het naburige dorpje Ojochal is een Frans-Canadese enclave (ooit een paar mensen uit Quebec neergestreken en inmiddels flink uitgebreid) en we kunnen kiezen uit een paar exquise restaurantjes. We gaan naar Exotica en genieten in een romantische ambiance van heerlijke gerechten en zelfs een wijntje (niet echt populair bij costaricanen). Ton en Susan bereiden samen met de kids hun eigen maaltijd: pasta met kip in witte saus en salade, ook lekker! Maandag wilden we eigenlijk naar een ander natuurpark in de buurt, maar dat blijkt één dag per week gesloten te zijn (om de dieren een beetje rust te gunnen;-) We maken er dus maar een heerlijk luierdagje van en de wifi werkt eindelijk een beetje, dus de kids blijven graag in de buurt van de router. En wij ook, om alvast wat te oriënteren op Nicaragua. Want als T&S woensdag weer naar NL terugreizen, willen wij nog een tweede deel van onze vakantie in het buurland doorbrengen. 's Avonds regelen we alvast de buskaartjes voor woensdag en daarna rijden we naar de enclave voor een afscheidsdiner met z'n zessen. We toosten op onze heerlijke vakantie met elkaar en de bijzondere ervaringen. Mooi om zo met drie generaties te reizen, en heel fijn om T&S zo te zien genieten van hun waarschijnlijk laatste onderdompeling in de Latijns Amerikaanse sfeer en cultuur.
Op dinsdag nemen we afscheid van de Cacatua en rijden we via de Interamericana richting SanJosé. Onderweg stoppen we nog even bij het strand om een laatste blik op de Pacifico te werpen en bij een Fería Organico (biologische markt) in de bergen. In een soort sporthal heeft een handjevol Amerikaanse ex-hippies een markt opgezet met glutenvrije taartjes, superfood en zelfgemaakte sauzen en sappen. Luca had gehoopt op een markt waar hij een Ruiz-voetbalshirtje kon kopen van z'n vakantiegeld van oma&opa YenG, dus die stond na 2 minuten alweer buiten;-) Ton loopt op z'n gemakje rond en koopt een mooi houten saladeschaaltje. Aan het eind van de middag arriveren we in SanJosé en komen we in de stad een stalletje tegen met voetbalshirts: Luca blij! Ons hotelletje (met gigantische kamers voorzien van king- en queensize bedden) ligt in een rustige buitenwijk en we frissen nog even op in het koude zwembad. We bestellen pizza en pasta bij de lokale comida-rapido en hoeven de deur niet meer uit om te gaan eten, lekker makkelijk!
Woensdag brengen we T&S naar het vliegveld en leveren de auto weer in. Nog een laatste kop costaricaanse koffie en dan dikke knuffels en zwaaien. We zijn blij dat T&S begeleid worden door een mannetje van het vliegveld, zodat ze zonder gedoe het vliegtuig kunnen bereiken. Wij moeten er even aan wennen dat we nu weer met z'n vieren zijn... We gaan op zoek naar een taxi en rijden naar het centrum van SanJosé, waar we in de internationale bus stappen: op naar Nicaragua!

[actuele info: Ton&Susan zijn weer veilig thuis in NL!]