Tortuga's in Tortuguero

(19-22 juli)
De ochtend begint vroeg met een ontbijtje op de bovenste etage van ons hotel, met uitzicht over de Cordillera Central, optrekkende wolken en de zon die tevoorschijn piept. De stad is allang ontwaakt, maar op zondag valt het erg mee met de drukte. We nemen twee taxi's richting de busterminal. Gauw nog even zorgen dat in elke taxi een telefoon met locale simkaart aanwezig is, voor het geval we elkaar kwijtraken ;-) We zijn ruim op tijd voor de bus van 9 uur naar Cariari, en dat was maar goed ook want de bus zit al bijna vol als wij de laatste plekjes bemachtigen en vertrekt een halfuur te vroeg! Da's een primeur in het tranquillo Midden-Amerika:-) De busrit voert ons al na 10 minuten de stad uit en een Nationaal Park door. Er zullen er nog vele volgen, want Costa Rica bestaat voor bijna de helft uit beschermde natuurgebieden! Onderweg natuurlijk nog een stop waar een kluitje verkopers de bus in schieten. We kopen een zakje geschilde (niet zo rijpe) mango/appelpartjes waar wat zout en limoen bij zit, beetje vreemde combi. Maar erg leuk om weer nieuwe dingen te proberen. In Cariari stappen we uit de bus zó de tropische klamme warmte in. Heerlijk, vinden Susan, Ton en Sergio (brings back memories?). Natalie en kids moeten er weer even aan wennen. In de volgende bus worden eerste de toeristen naar binnen gelaten en de locals staan nog keurig te wachten op hun beurt. Beetje gênant dat wij de beste plaatsen in de bus krijgen... Onderweg zien we bananenplanten zover we kunnen kijken. De trossen zijn ingepakt in blauwe plastic zakken en Thymo vraagt zich meteen af of er overal een bananenspin in zit! In La Pavona stappen we over op een 'lancha': een lange smalle houten boot. De bagage wordt voorop gestapeld en wij zitten lekker onder een dakje. Onderweg wordt de natuur steeds 'oerwouderiger', de jungle dome van Center Parcs valt hierbij in het niet ;-). Sergio spot zelfs een krokodil die ligt te zonnen op een strookje modder. Brr, het is een 'baby' maar met z'n anderhalve meter al best een engerd. Zwemmen is hier dus ook niet zo'n goed idee, we zijn blij met het zwembad van onze lodge... In Tortuguero stappen we aan land en doen we een dikke high-five: oma Susan heeft 't perfect gesjeft, die lange reis! David wacht ons op en brengt ons naar de lodge, die op 2 minuten varen van het dorp is. Daar plonzen we meteen met onze stoffige plaklijfjes in het verkoelende zwembad: heerlijk!
Op maandag worden we vroeg gewekt door een paar brulapen. Het klinkt alsof er een dikke gorilla uitgebreid staat te boeren naast je oor, maar later blijken het heel speelse 'medium' slingerapen te zijn. We gaan met z'n viertjes naar het dorp en boeken bij David een Tortuga-trip voor dezelfde avond. Daarna wordt het tijd om de Caribische zee en het zwarte zand tussen de tenen te voelen. De woeste branding en het smalle strand met overhangende palmen maken het een spannende wandeltocht, waarbij we onze schoenen droog proberen te houden, wat natuurlijk mislukt. En Luca struikelt over een omgekukelde palmboom waarbij hij z'n kleine teen flink verstuikt, dus nu hebben we twee 'mobiel beperkten' ;-)
's Avonds om 20uur pikt David ons op voor de schildpaddentocht. Dit is waarom we naar Tortuguero zijn gekomen: zeeschildpadden (Green Turtles) komen hier in 't donker aan land om eieren te leggen. We hebben ons in donkere kleding gehuld en flink ingespoten met 'deet'. De tocht begint een eindje buiten het dorp, waar we onder een dakje verzamelen met wat andere toeristen. Het strand is verdeeld in sectoren, waarbij rangers over het strand op zoek gaan naar tortuga's. Zodra ze er eentje spotten (dat duurde minstens een uur, we hadden de hoop al bijna opgegeven), geven ze de gidsen een seintje en mogen we in kleine groepjes komen kijken. De uitdaging bleek wel dat 'onze' tortuga zo'n 800meter verderop lag. En da's best een stukkie lopen voor Susan... Maar, met Ton en Ser aan haar zijde "sprintte" ze er op los en waren we op tijd om te kunnen genieten van de magie op het strand. Met een klein rood lampje zorgden de rangers dat we van heel dichtbij het eieren-leggen konden aanschouwen, en dat de trance van de tortuga niet verstoord werd. Het nest (=kuil in het zand) lag al helemaal vol met tientallen eieren van het formaat flinke pingpongbal. Ongelooflijk, echt een magische ervaring, onder een heldere sterrenhemel en met een woeste branding op de achtergrond. Mooi dat dit zo 'georganiseerd' verliep, want je moet er niet aan denken hoe dit er ooit aan toe ging met hordes toeristen die in 't donker met felle zaklampen over het strand holden. De enige vijand van de eieren is nu nog de jaguar waarvan er hier nog zo'n 25 leven (jammer, die hebben we niet gezien...!).
Op dinsdag staan we weer vroeg op voor een kanotocht door het nationaal park. Véél groen, vogels, schildpadjes, een verstopte luiaard, iguana's en drie kaaimannen(tjes). En met de ochtendzon was ook dit erg mooi. Wel jammer van de druk pratende gids en vier Amerikaanse dames aan boord...de stilte van de jungle was niet te horen;-)
Bij terugkomst in de lodge is er een goed bericht uit NL: de bypass-operatie van (opa) Gerard is succesvol verlopen. Wat een opluchting, want best spannend om zo ver weg te zijn bij zo'n ingrijpende operatie... Lang leve de wifi en facetime, zodat we snel nieuws kunnen ontvangen!
Na een heerlijk diner bij ondergaande zon aan het water, sluiten we de dag af met het inpakken van de rugzakken. Woensdag reizen we weer verder, eerst weer terug met boot en bus. En daarna hopen we 'ergens' de huurauto op te pikken. Op naar Puerto Viejo de Sarapiqui.