Tropisch klam in Tena
Door: SNLT
Blijf op de hoogte en volg SNLT
19 Juli 2011 | Ecuador, Tena
15 - 19 juli
Als we in Tena uit de bus stappen, voelen we meteen de klamme tropenwarmte van de Oriente, het oostelijke deel van Ecuador (Amazone-gebied). Voor het eerst snakken we deze vakantie naar korte mouwen en korte broeken en een duik in een koel riviertje. Bij aankomst hebben we alleen nog geen idee welke kant we op zullen gaan. Het was er nog niet van gekomen om een hotelletje te boeken, wat een teken is dat we in onze relaxte reizigershouding zijn gekomen: no worries, alles sal reg kom. We zakken eerst dus eens rustig neer bij een mini-restaurantje, alwaar we meteen twee almuerzos voorgeschoteld krijgen. Dit is een vrij standaard lunchmenu dat elke ecuadoriaan buiten de deur nuttigt: soep en daarna een bordje ‘rijst mét’ (bonen/linzen-prutje, kip/vlees/vis en vaak gebakken banaan of yuca). Voedzaam, gezond, goedkoop en lekker! De jongens eten vooral de rijst en plukken wat aan de rest van het eten. Groenten zijn wat schaarser hier, maar dat hindert ze niet zo ;-) Natalie maakt een praatje met de dame des huizes en bladert intussen in onze Lonely Planet, die we als een soort bijbel dagelijks overal mee naartoe sjouwen, evenals onze buideltjes met de paspoorten en dollars. Ser gaat op zoek naar een geldautomaat, want de voorraad duiten moet weer aangevuld worden. Niet teveel, maar ook niet te weinig, want er zijn genoeg plekken waar het lastig pinnen is… Als de buikjes en de buidels weer gevuld zijn, gaan we lopend naar de eerste keuze uit de hotellijst. Niet naar ons zin en te duur, dus weer verder op zoek. We lopen nog in lange broeken & mouwen en zweten als ottertjes, dus we laten ons lekker per taxi naar de volgende hoteloptie brengen, La Casa del Abuelo (het huis van opa). Mooie plek die meteen vertrouwd voelt, vast ook omdat we verwelkomd worden door een Nederlands gezin met twee jongens, die tevens hier logeren. Rugzakken neergekwakt in de kamer en meteen aan een koel drankje met onze nieuwe amigos. De kids zijn verdwenen, spelen flesjesvoetbal en rennen rond. We gaan met z’n allen het stadje in en brengen de avond met elkaar door. Gezellig om weer eens lekker in het Nederlands te praten, zonder naar woorden te hoeven zoeken, en ervaringen uit te wisselen met een ander gezin. Ook wel gek om ineens niet met z’n vieren te zijn en je tempo aan te passen aan anderen!
De volgende ochtend gaan onze amigos weer verder en wij blijven nog wat hangen in het stadje. Zijn er nog niet over uit wat we willen doen in Tena. De jungle uitstapjes zijn wat te ‘georganiseerd’ naar ons zin en belachelijk duur. We brengen een aantal uur door in Cafe Tortuga, waar we dankbaar gebruik maken van de wifi en ons bezig houden met de reisplanning. Nu we halverwege onze vakantie zijn, wordt het tijd om te bedenken wat we nog allemaal zouden willen doen en te bepalen wat wel/niet meer past. En ja, de grote twijfel is omgeslagen in besluitvaardigheid: we hebben tickets geboekt voor de Galapagos-eilanden! (23-28 juli) Voorafgaand stond dit – vanwege de absurde prijzen – niet op ons lijstje, maar ja, na zoveel overtuigende verhalen…! (en een redelijke deal) ;-)
’s Middags nog naar een eilandje in de rivier van Tena waar een klein dierenparkje is. Bij aankomst worden we meteen verrast door een harige mega-spin op het pad… Brrr, wat een engerd en zomaar in ’t wild! Verder zien we wat apen, een neusbeertje, tapir, stekelvarken en een paar mooie vogels. Vooral de weelderige natuur is hier in Tena indrukwekkend, zoveel groen, zoveel bloemen en hoge dikke bomen met lianen. Ons hotelletje blijkt een dependance te hebben in de jungle, waar we twee nachtjes boeken. We logeren in houten cabañas op palen, met twee hangmatten op de veranda. De honden, huisaapjes en tamme toekan maken het geheel compleet. Beetje gezwommen in het riviertje en ’s avonds aangeschoven bij het diner: vis gestoomd in een bananenblad. Natalie heeft pech en verslikt zich (bijna) in een graatje dat blijft steken in haar keel…
Volgende ochtend dus eerst even langs een medico, wel een boeiende ervaring, zo’n ecuardoriaans kliniekje. Je moet eerst ‘inchecken’ met je paspoort en wordt daarna onderworpen aan een standaard doorlichting: gewicht, hartslag, temperatuur en bloeddruk (ik kom alleen voor een graatje!). Daarna zorgvuldige check-up door de medico, die vaststelt dat de graat verdwenen is en er alleen een klein ontstekinkje zit. Hij neemt zichzelf echter zeer serieus (en wil waarschijnlijk ook nog wat extra’s verdienen) want schrijft vervolgens twee soorten medicijnen uit, waaronder ook een antibiotica. We besluiten het nog even aan te zien en nemen het recept mee, voor ’t geval er toch nog een serieuze ontsteking ontstaat (not!). Vooralsnog lijkt het allemaal erg mee te vallen gelukkig en wilden we alleen zeker weten of het graatje verdwenen was.
We ‘doen’ vandaag (maandag) ook nog de grotten. Omdat je er erg vies van schijnt te worden, hebben we op aanraden alleen onze zwemkleding aan en lenen we ter plekke geschikte laarzen. Ziet er zeer komisch uit, in bikini met daaronder een paar kaplaarzen! nee, geen foto ;-) Er stroomt een riviertje door de grot, dat we stroomopwaarts gaan verkennen. Langs stalagmieten en –tieten in de vorm van bloemkool en broccoli klauteren we over de rotsen in het donker. De jongens hebben elk een zaklamp op hun hoofd (letterlijke koplamp) en klimmen achter de gids aan. Maar blijven ook dicht bij ons, want ze vinden het eigenlijk best spannend, zeker als we diep in de grot allemaal onze zaklampen uitdoen en we in het pikkiedonker luisteren naar de geluiden in de grot. Het is ook best opletten geblazen, want we waden soms door het water en je kunt niet altijd goed zien hoe diep het is! Volgens de overlevering wordt je zowel van buiten als van binnen gereinigd als je je in de waterval afspoelt en in een badje dompelt. Ser voelt zich weer een jonge god na zijn overdadige reinigingsritueel!
Eenmaal weer bij onze cabaña gaat Natalie haar boek uitlezen in de hangmat en gaat Ser met de mannen nog een wandeling maken langs/door de rivier naar een goeie zwemplek. De hond loopt enthousiast mee en gidst ze door de jungle heen. Ze voelen zich hier echte robinsons!
Als we in Tena uit de bus stappen, voelen we meteen de klamme tropenwarmte van de Oriente, het oostelijke deel van Ecuador (Amazone-gebied). Voor het eerst snakken we deze vakantie naar korte mouwen en korte broeken en een duik in een koel riviertje. Bij aankomst hebben we alleen nog geen idee welke kant we op zullen gaan. Het was er nog niet van gekomen om een hotelletje te boeken, wat een teken is dat we in onze relaxte reizigershouding zijn gekomen: no worries, alles sal reg kom. We zakken eerst dus eens rustig neer bij een mini-restaurantje, alwaar we meteen twee almuerzos voorgeschoteld krijgen. Dit is een vrij standaard lunchmenu dat elke ecuadoriaan buiten de deur nuttigt: soep en daarna een bordje ‘rijst mét’ (bonen/linzen-prutje, kip/vlees/vis en vaak gebakken banaan of yuca). Voedzaam, gezond, goedkoop en lekker! De jongens eten vooral de rijst en plukken wat aan de rest van het eten. Groenten zijn wat schaarser hier, maar dat hindert ze niet zo ;-) Natalie maakt een praatje met de dame des huizes en bladert intussen in onze Lonely Planet, die we als een soort bijbel dagelijks overal mee naartoe sjouwen, evenals onze buideltjes met de paspoorten en dollars. Ser gaat op zoek naar een geldautomaat, want de voorraad duiten moet weer aangevuld worden. Niet teveel, maar ook niet te weinig, want er zijn genoeg plekken waar het lastig pinnen is… Als de buikjes en de buidels weer gevuld zijn, gaan we lopend naar de eerste keuze uit de hotellijst. Niet naar ons zin en te duur, dus weer verder op zoek. We lopen nog in lange broeken & mouwen en zweten als ottertjes, dus we laten ons lekker per taxi naar de volgende hoteloptie brengen, La Casa del Abuelo (het huis van opa). Mooie plek die meteen vertrouwd voelt, vast ook omdat we verwelkomd worden door een Nederlands gezin met twee jongens, die tevens hier logeren. Rugzakken neergekwakt in de kamer en meteen aan een koel drankje met onze nieuwe amigos. De kids zijn verdwenen, spelen flesjesvoetbal en rennen rond. We gaan met z’n allen het stadje in en brengen de avond met elkaar door. Gezellig om weer eens lekker in het Nederlands te praten, zonder naar woorden te hoeven zoeken, en ervaringen uit te wisselen met een ander gezin. Ook wel gek om ineens niet met z’n vieren te zijn en je tempo aan te passen aan anderen!
De volgende ochtend gaan onze amigos weer verder en wij blijven nog wat hangen in het stadje. Zijn er nog niet over uit wat we willen doen in Tena. De jungle uitstapjes zijn wat te ‘georganiseerd’ naar ons zin en belachelijk duur. We brengen een aantal uur door in Cafe Tortuga, waar we dankbaar gebruik maken van de wifi en ons bezig houden met de reisplanning. Nu we halverwege onze vakantie zijn, wordt het tijd om te bedenken wat we nog allemaal zouden willen doen en te bepalen wat wel/niet meer past. En ja, de grote twijfel is omgeslagen in besluitvaardigheid: we hebben tickets geboekt voor de Galapagos-eilanden! (23-28 juli) Voorafgaand stond dit – vanwege de absurde prijzen – niet op ons lijstje, maar ja, na zoveel overtuigende verhalen…! (en een redelijke deal) ;-)
’s Middags nog naar een eilandje in de rivier van Tena waar een klein dierenparkje is. Bij aankomst worden we meteen verrast door een harige mega-spin op het pad… Brrr, wat een engerd en zomaar in ’t wild! Verder zien we wat apen, een neusbeertje, tapir, stekelvarken en een paar mooie vogels. Vooral de weelderige natuur is hier in Tena indrukwekkend, zoveel groen, zoveel bloemen en hoge dikke bomen met lianen. Ons hotelletje blijkt een dependance te hebben in de jungle, waar we twee nachtjes boeken. We logeren in houten cabañas op palen, met twee hangmatten op de veranda. De honden, huisaapjes en tamme toekan maken het geheel compleet. Beetje gezwommen in het riviertje en ’s avonds aangeschoven bij het diner: vis gestoomd in een bananenblad. Natalie heeft pech en verslikt zich (bijna) in een graatje dat blijft steken in haar keel…
Volgende ochtend dus eerst even langs een medico, wel een boeiende ervaring, zo’n ecuardoriaans kliniekje. Je moet eerst ‘inchecken’ met je paspoort en wordt daarna onderworpen aan een standaard doorlichting: gewicht, hartslag, temperatuur en bloeddruk (ik kom alleen voor een graatje!). Daarna zorgvuldige check-up door de medico, die vaststelt dat de graat verdwenen is en er alleen een klein ontstekinkje zit. Hij neemt zichzelf echter zeer serieus (en wil waarschijnlijk ook nog wat extra’s verdienen) want schrijft vervolgens twee soorten medicijnen uit, waaronder ook een antibiotica. We besluiten het nog even aan te zien en nemen het recept mee, voor ’t geval er toch nog een serieuze ontsteking ontstaat (not!). Vooralsnog lijkt het allemaal erg mee te vallen gelukkig en wilden we alleen zeker weten of het graatje verdwenen was.
We ‘doen’ vandaag (maandag) ook nog de grotten. Omdat je er erg vies van schijnt te worden, hebben we op aanraden alleen onze zwemkleding aan en lenen we ter plekke geschikte laarzen. Ziet er zeer komisch uit, in bikini met daaronder een paar kaplaarzen! nee, geen foto ;-) Er stroomt een riviertje door de grot, dat we stroomopwaarts gaan verkennen. Langs stalagmieten en –tieten in de vorm van bloemkool en broccoli klauteren we over de rotsen in het donker. De jongens hebben elk een zaklamp op hun hoofd (letterlijke koplamp) en klimmen achter de gids aan. Maar blijven ook dicht bij ons, want ze vinden het eigenlijk best spannend, zeker als we diep in de grot allemaal onze zaklampen uitdoen en we in het pikkiedonker luisteren naar de geluiden in de grot. Het is ook best opletten geblazen, want we waden soms door het water en je kunt niet altijd goed zien hoe diep het is! Volgens de overlevering wordt je zowel van buiten als van binnen gereinigd als je je in de waterval afspoelt en in een badje dompelt. Ser voelt zich weer een jonge god na zijn overdadige reinigingsritueel!
Eenmaal weer bij onze cabaña gaat Natalie haar boek uitlezen in de hangmat en gaat Ser met de mannen nog een wandeling maken langs/door de rivier naar een goeie zwemplek. De hond loopt enthousiast mee en gidst ze door de jungle heen. Ze voelen zich hier echte robinsons!
-
21 Juli 2011 - 05:45
Ilse:
Wow, wel naar de galapagos! tof dat jullie daar wel naar toe gaan. en dan de foto's van de toekan, apen en vooral die spin...bbrrr. Goede reis verder en we lezen met heel veel plezier mee! -
21 Juli 2011 - 06:40
Ton:
Wat een boeiende vakantie, met echte apen in plaats van knuffels, durfals die hun vinger laten opeten door een toekan en logerend in het oerwoud. Zuid Amerika lonkt. Mooi dat je met jullie bijbeltje toch altijd wel weer een goed hotelletje vindt. Als je zo met kids vakantie kunt vieren, dan kun je extra genieten van je leven. We kijken uit naar jullie verslagen -
21 Juli 2011 - 07:51
YenG:
Spannend maar geweldig al die avonturen. Vooral die spin maakte grote indruk. Siepie en Poekie worden er zelfs bang van en hebben gauw de benen genomen. Ze zijn regelmatig op jacht maar komen gelukkig steeds trouw naar huis (etensbakjes!). En dan na zo'n afwisselende reis ook nog naar de Galapagos, super! Hier is het weer iets opgeknapt en zelfs de zon laat zich zien. Maar vervelen doen we ons niet want het klussenlijstje houdt ons actief (haha). Groeten en dikke kussen XXXXX. -
21 Juli 2011 - 20:50
Jan En Marijke:
Hallo lieve luitjes
Wat een spannende belevenissen! En wat een prachtige verhalen kunnen jullie schrijven!
We blijven jullie volgen!
Heel veel plezier en een hele goede reis!
Lieve groetjes van Jan en Marijke -
22 Juli 2011 - 08:21
Sabine:
Hallo liefjes,
Het klinkt weer lekker en het ziet er geweldig uit. Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben. Ik ben maar een heel klein beetje jaloers!
Hier hebben onze kinderen de laatste schooldag vandaag. Ze zijn wel aan vakantie toe, met name Petijn is iedere ochtend steeds moeilijker zijn bed uit te krijgen.
Ik wilde even wat vragen: zouden jullie voor ons een foto van jullie paspoort kunnen maken en naar ons mailen? Die hebben we 3 augustus nodig. Als dat lukt, heel graag.
Liefs, Sabine. -
22 Juli 2011 - 21:59
Syl & Vin:
Hola! Wat een leuke avonturen weer, en wat ziet het er super uit op de foto's, we kunnen ons voorstellen dat jullie uitgebreid genieten. En wat cool dat jullie naar de Galapagos gaan! We kunnen bijna niet wachten totdat die foto's komen :-)
Besos,
Syl & Vin -
24 Juli 2011 - 10:34
Ralph & Nynke:
hoi alemaal lueke verslag jamer voor loca dat hei zijn boek heeft verloren fijn voor juli met het weer wand bij ons is het nat en geen zon en nynke wil zeggen dat het huis aapje dat pipilangkous ook zoon aapje heeft.
groetjes ralph nynke en camila
-
25 Juli 2011 - 14:29
Jorno:
Potverdorrie,
Ben ik de hele week thuis, sip van het regenachtige weer, krijg ik nu pas door dat er een heel blog is bijgehouden.
Ga ik 1 dezer dagen doornemen.
grt -
26 Juli 2011 - 12:45
Frank Hess:
Gaaf hoor allemaal sergio! Wat een prachtige vakantie maken jullie mee. Hier gaat ook alles prima. Mooie ontwikkelingen met het platform! Zie je snel weer. Frank -
27 Juli 2011 - 20:38
Hidde:
hallo luca, coole buggy's .ik heb gerodeld, geraft en in de bomen geklommen .
we zitten nu in parijs. tot volgende week.
-
28 Juli 2011 - 06:19
Jorno:
Inmiddels bijgelezen en diep onder de indruk van de verhalen en foto's. Erg leuk om te lezen. Ik heb dus maar meteen een ticket voor 2 geboekt richting Ecuador voor een week of wat. Nu nog groen licht rijgen van mijn patroon...
Maar geniet ervan!
grt Jorno
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
