Blue footed boobies op de Galapagos

23 - 28 juli
Na een vlucht van ca. 2 uur landen we zaterdag op Isla Baltra, één van de eilanden van de Galapagos archipel. Vanuit de lucht hebben we al kunnen zien dat er verschillende eilanden zijn en ook flink wat kleine rotseilandjes in de zee. Met een bus rijden we naar het pontje dat ons overvaart naar Isla Santa Cruz, zo’n 500m varen. En daar vandaan vertrekt er weer een bus naar het stadje Puerto Ayora. Wij nemen het OV, maar zien ook de talloze groepen die hier in gecharterd vervoer stappen. De meeste mensen boeken een cruise langs de eilanden, waarbij je ’s nachts vaart en overdag uitstapjes maakt. Op die manier zie je natuurlijk het meest, maar omdat wij last-minute bedachten toch nog naar Galapagos te gaan (en alle boten vol zitten), doen wij de do-it-yourself variant. Met dagtripjes en overnachten op twee eilanden zien we uiteindelijk toch erg veel en genieten met volle teugen. Het is hier aangenaam warm en de sfeer is super ontspannen.

We beginnen in Puerto Ayora, waar we een hotelletje met zwembad vinden. We duiken er meteen in en spelen een fanatiek spelletje waterpolo met elkaar, leuk! Daarna verkennen we het dorpje, dat grotendeels bestaat uit een haventje en een boulevard’je met wat restaurantjes en tour-agencies. We boeken een dagtrip naar Isla Floreana voor de volgende dag en doen verder niet zoveel, gewoon lekker wat relaxen en naar de pelikanen kijken die voorbij vliegen. De dresscode is hier niet veel meer dan zwembroek met slippers (en een galapgos Tshirt), heerlijk!

Zondagochtend met de boot richting Floreana. Het is zo’n twee uur varen en het blijken woelige baren… Voordat we de haven uit zijn, zijn we al een paar keer van ons bankje gelanceerd door de hoge golven waarover we stuiteren. De gids geeft aan dat het ongeveer ‘medio hora fuerte’ zal zijn, maar hij was wat optimistisch want het duurt de hele tocht… Gelukkig hebben onze kids zeebenen en nergens last van, hoogstens van wat beurse billen, want Ser en Luca zitten vrij voorin de boot en pakken krijgen dus de volle laag. Natalie en Thymo zitten aan de lage kant, bij de motoren (2x 200pk, best pittig!) en stuiteren iets minder hoog. Thymo laat zich in slaap wiegen door de golven. Helaas heeft Natalie de zeebenen van haar vader… stug blijven focussen op de horizon en neus in de wind zorgen ervoor dat het kotszakjeleeg blijft.  Niet bij iedereen op de boot trouwens…!
Op Floreana gaan we snorkelen in een rustige baai. Er liggen al een paar zeeleeuwen op ons te wachten, heerlijk luierend in de zon. Zo bijzonder om deze prachtige dieren van heel dichtbij te kunnen zien. In het water zien we vele vissen en zelfs een zeeschildpad, een joekel. Hij houdt zich schuil half onder een koraalrots, dus we kunnen 'm rustig bekijken van dichtbij, geweldig.
Klauterend over de rotsen moet je uitkijken dat je niet op een leguaan gaan staan (soms wel een halve meter lang), want daar stikt het van en ze hebben een goeie schutkleur. Het zijn eigenlijk hele vreemde beesten, zo prehistorisch. 's Avonds voor zonsondergang pakken ze nog even de laatste zonnestraaltjes, voordat ze op een grote hoop bij elkaar kruipen om gedurende de nacht warm te blijven, een echte group-hug ;-) Op Floreana zien we ook nog de beroemde Galapagos-reuzeschildpadden. Ze zitten middenop het pad en gaan geen cm aan de kant, maar trekken gewoon hun kop en poten in totdat de drukte voorbij is. Verderop zitten wat mega-exemplaren die rustig knauwen op wat bladeren en zich van dichtij laten bekijken. Dat is echt het bijzondere van de Galapagos, al die unieke dieren in een geisoleerd eco-systeem, die zich zonder vrees voor de mens van dichtbij aanschouwen. 

Maandag wandelen we naar Tortuga Bay. De begroeiing op de eilanden is vrij laag, geen hele hoge bomen, maar vooral struikgewas, mangrovebos en veel, heel veel, cactussen. Deze groeien het best op de vulkanische rotsgrond. Er staan cactusbomen (enige cactus ter wereld die als boom groeit) waar zgn Darwin vinken in nestelen. Grappig hoe die kleine vogels op de stekels van de cactus kunnen zitten. We badderen in de baai en vertrekken 's middags naar Isla Isabela, zo'n twee uur varen naar het westen. Daar logeren we in een knus hotel op steenworp van het strand, in een 'end-of-the-world town': zo'n dorpje met straten van zand, 1 winkeltje en een paar barretjes en restaurantjes die gerund worden door westerlingen die er nooit meer zijn weggegaan. Soort Sisi-rider gevoel (als je dat wat zegt). We blijven er drie nachten en bezoeken een schildpadden creche, maken een eilandtripje en snorkelen. We zien zelfs een paar grote roggen (ken je Mister Ray uit de film Nemo?), geweldige ervaring. Erg leuk zijn de blue footed boobies, soort Jan-van-Gent die niet meer vliegt en voorzien is van heel grappige blauwe zwemvliezen. Ze leven in grote kolonies en zitten het liefst op een lavarotsje dichtbij het water. Maar het allerleukst zijn de galapagos-pinguins. Ze springen van hun rots de zee in en komen naar ons bootje zwemmen om ons eens van dichtbij te bekijken. Zo schattig!

Op donderdagochtend varen we bij zonsopgang (6 uur 's ochtends...!) weer terug naar Santa Cruz en laten ons per pick-up taxi richting vliegveld rijden. Nog een laatste blik op de pelikanen, fregatvogels en leguanen en dan weer het vliegtuig in naar het vasteland.