Frisgroene rijstterrassen en kleurige H'Mong

5 - 7 augustus '09
Op woensdagochtend worden we om 5.30 uur gewekt door het treinpersoneel en kunnen we nog een kopje koffie & thee krijgen voordat we om 6 uur in Lao Cai aankomen, geheel volgens plan. Ongekend hoe op tijd de treinen hier rijden! In drommen lopen de treinreizigers het station uit, waarbij we worden opgevangen door een kluwe van taxibusjes die allemaal naar Sapa gaan. We rijden door prachtige bergen met groene hellingen en vele rijstterrassen. Het is nog vroeg, dus de wolken hangen nog in de dalen, en als we eenmaal wat hoger zijn geklommen met de bus rijden we ineens boven de wolken in de zon. Fantastisch gezicht!
Eenmaal in Sapa worden we afgezet bij ons hotel, waar we een kamer hebben met wijds uitzicht over de vallei. Na het ontbijt wandelen we bergafwaards richting het dorpje CatCat. Onderweg worden we al regelmatig aangesproken door brommermannetjes die hopen dat we op de terugweg (bergop) bij hen achterop willen stappen. Maar wij lopen lekker en de kids doen prima mee. In de omgeving van Sapa wonen vijf verschillende 'minorities', waaronder de zgn Black H'mong en Red Dzao. Deze volken zijn ca. 300 jaar geleden uit China gevlucht en hebben zich gevestigd in de bergen van Vietnam. Ze hebben elk hun eigen taal, tradities en klederdracht. Bijzonder om dit van zo dichtbij te mogen zien. De waterval in het dal is de attractie van het dorp en wij lopen nog wat verder stroomopwaards en zoeken een plekje om te zwemmen. De mannetjes vinden het superstoer om in het bergwater te zwemmen, tussen de stenen en rotsen. Er komen later wat H'Mong aan die de rivier oversteken en daar een (zelfgemaakte) kruisboog tevoorschijn halen. Ze lijken iets te spotten in de bomen, een vogel of iets anders? Wij zien niets met onze westerse stadsoogjes... Onderweg terug komen we een jongedame tegen die hout gesprokkeld heeft en dat in een mand op haar rug draagt. Het moet vreselijk zwaar zijn, die takkenbos, maar na wat uitrusten dribbelt ze rustig op haar slippertjes het bergpaadje af...

De volgende ochtend maken we ons klaar voor een tweedaagse trekking met homestay. De 'groep' bestaat uit ons viertjes (fijn!) en onze gids Nyan. Hij brengt ons eerst met een busje een stukje richting het eerste dorpje. Als we uitstappen worden we belaagd door locals die van alles willen verkopen, vragen en roepen. Jeetje, als dit zo twee dagen doorgaat, worden we gek! Maar gelukkig druipen er al meteen een boel af als we geen interesse tonen. Een paar dames wandelen een stuk met ons mee en beginnen een praatje. Dat is zo'n beetje de tactiek: contact maken (where are you from?, your boys are lovely!, don't want any girls? etc), helpen bij glibberige stukken in de wandeling en gewoon een flink stuk meelopen. Daarna laten ze hun verkoopwaar zien. We hebben meteen wat souvenis aangeschaft bij een groepje dames, waardoor zij allemaal wat verkochten en wij meteen 'klaar' waren. We lopen langs mooie paden en veel kleine hutjes. De gids vertelt wat over de locale nijverheid en gewoontes en verder genieten we vooral van de omgeving en de mooie mensen. Ze zien er allemaal prachtig en kleurrijk uit en je vraagt je af hoe ze dat voor elkaar krijgen in de modderige dorpjes en kleine hutjes met niet veel meer dan een bed, kookhoekje en een tv (!). We zien hoe ze van hennep-planten hun kleding maken en deze kleuren met indigo. Nooit geweten dat dit een groen plantje is. Als je het een week laat weken, wordt het water pikzwart en kan je er stoffen in verven. De vrouwen maken er kleding van en borduren er in klein steekjes hele patronen op, waarbij elk dorp z'n eigen type versiering heeft.

Na een paar uur wandelen komen we aan bij onze homestay, een huis dat logees verwelkomt en waar we een nachtje kunnen blijven slapen. We lunchen er, doen een middagdutje en gaan lekker spelen in de rivier die vlakbij het huis stroomt. We leren de jongens om met platte stenen te 'scheren' over het water. Na flink wat oefenen lukt het Luca om er eentje te laten stuiteren, tot zijn grote pret. Thymo heeft vooral veel lol met het laten plonzen van zo groot mogelijke keien. 's Avonds eten we met de andere gasten een uitgebreide maaltijd, waarbij het een wonder is hoe ze dat uit een keukenhutje toveren met één vuurtje en een paar pannen. We slapen 's nachts op de vliering van het huis op (dunne) matrasjes op de houten vloer en onder klamboes. Met op de achtergrond het ruisen van de rivier en het gekwaak van de krekels. De volgende dag na het ontbijt met bananen-pannenkoeken (!) weer verder met onze trekking. Het heeft afgelopen nacht geregend, dus het is behoorlijk glibberig op de smalle bergpaadjes, maar voor onze mannetjes is het geen punt. Die dribbelen als een stel berggeitjes omhoog en omlaag en worden zo nu en dan geholpen door wat H'Mong dames die met ons meelopen. Wederom prachtige uitzichten. We zien regelmatig een paar waterbuffels die door de rijstveldjes lopen, met jongetjes en opaatjes als herders. Met wat pauzes lopen we een paar uur door de bergen. Daarna zwemmen we nog wat in de rivier en vervolgens gaan we weer terug naar Sapa. Daar staan onze rugzakken nog trouw op ons te wachten en staat een zak met schone was klaar. Heerlijk, schone kleren!

Voordat we 's avonds de nachttrein naar Hanoi weer in gaan, laten we ons nog even met de taxi naar de grens met China brengen, zo'n 3 km verderop. Gek idee om zo vlak bij een land te staan dat gevoelsmatig zo ver weg is! We passen op dat we niet ongemerkt de grens over lopen, want we hebben een zgn single entry visum waarmee je maar één keer Vietnam in kan (en weer uit). Daar moet je hier geen gedoe mee krijgen is ons vermoeden, en ook een belletje met de Nederlandse douanecollega's zal hier niet veel indruk maken... !