Weer thuis

Maandagochtend 26aug staan we extra vroeg op om nog even te kunnen genieten van het zwembad van het hotel. Het is om 7uur nog heerlijk rustig;-) op een verdwaalde baantjestrekkende zakenman na. Het leven in Bangkok is allang begonnen, de thai zijn vroege vogels en zitten alweer bij hun ingerichte stalletjes langs de straat. De gisteravond geregelde taxichauffeur staat al klaar als we om half9 het hotel verlaten en brengt ons in een uur naar het vliegveld, best een eindje rijden de stad uit. Daar checken we in (minder kilo's?! dat zijn vast de afgetrapte gympen die we in de prullenbak hebben achtergelaten) en wachten we tot ons vliegtuig vertrekt. Ser rook z'n laatste sigaar en de kids zijn ervan overtuigd dat hij het meent als-ie zegt dat deze laatste sigaar echt verschrikkelijk vies was!
Na een vlucht van 11uur met veel filmpjes en spelletjes, landen we weer op het vertrouwde Schiphol. Digitale oma Susan belt al terwijl we nog taxiën, ze had gezien op internet dat we geland waren. Opa Gerard en oma Yvon staan ons samen met Sylvia en neefje Thomas op te wachten. Wat een gezellig en warm welkom thuis!!

Het was weer heerlijk om samen een maand door een Aziatisch land te reizen. Thailand was supergoed bereisbaar, met erg vriendelijke mensen, mooie natuur en interessante en indrukwekkende boeddhistische cultuur. We hebben er een klein stukje van mogen zien en beleven!

Wat ons zal bij blijven:
- de vele monniken in hun oranje gewaden en de ontelbare hoeveelheid tempels, in alle soorten en maten en van indrukwekkend mooi tot verschrikkelijk kitsch;
- diep respect van de Thai voor hun monniken: de vele giften in de tempels en op de stations aparte wachtbankjes met "monks only"
- het heerlijke eten, vooral de curry's (na een maand noodles en rijst is een hollandse pot trouwens ook weer heerlijk!);
- het onleesbare schrift (wat zullen we 'ns bestellen?);
- de R die de Thai als L uitspreken. In KoSamet dachten we dat de hotelmedewerker het had over blauwe handdoeken, maar het bleken bruine ("blauwn"). En ons resort Rawisara in Chiang Mai wist niemand te vinden, maar "Lawísala" kenden ze wel!

Weer een reiservaring vol indrukken. Waar zullen we over twee jaar naar toe gaan? veel liefs, SNLT