KL: op zoek naar de schat!

18-21 augustus '07
Vanwege het eind van de public holiday kunnen we ternauwernood nog een paar laatste kaartjes bemachtigen voor de extra ingezette schoolbus die naar KL rijdt. De Maleisiers reizen zelf voornamelijk per bus in hun vakantie, dus het is superdruk. Na 6 uur bussen belanden we een in indrukwekkende hekselketel met een oerwoud van skyscrapers, bussen, taxi's, neon-reclames en vooral mensen. Ons hotel ligt op een steenworp afstand van de beroemde Petronas Twin Towers en biedt eersterangs uitzicht vanaf de kamer en de infinity-rooftop-pool. Hier houden we het wel 3 dagen uit. De jongens verheugen zich vooral op het zwembad en " zo'n ontbijt waar je zelf alles mag pakken".
19/8: Mila's verjaardag en dus een prachtige dag om op zoek te gaan naar de verborgen schat (die Wilmar, Sabine, Mila en Petijn hier 3 weken geleden verstopt hebben met bijgeleverde schatkaart). Het was een leuk avontuur om via de foto's op de schatkaart de bewuste plantenbak te vinden op de bovenste verdieping van de bijzonder luxe shopping-mall aan de voet van de twin towers. We zijn intens opgelucht dat er niet te goed is schoongemaakt, want de schat (tekening en lief briefje) ligt er nog! Na een rondje onvermijdelijke maar rijkelijk aangelegde speeltuin weer naar het hotel. Thymo moet nu echt weer 'ns een middagdutje doen, want het is warm en hij klaagt soms over pijn indebuikje. Luca en Ser gaan lekker zwemmen. In de namiddag via groot park naar Chinatown gewandeld. Lopen in KL is een regelrechte uitdaging, want stoepen zijn dungezaaid en soms moet je flink omlopen om de 'snelwegen' te omzeilen die de stad doorkruisen. 's Avonds ons eerste fastfood-diner genuttigd bij MacD. Leuk happymeal speeltje, maar ook fijn om te merken dat ze veel beter eten van de lokale noodles en fried rice! Uiteindelijk weer terug naar hotel via de monorail, die vervoerstechnisch nog ontbrak aan ons lijstje. Kids helemaal happy!

20/8: Voor de zekerheid eerst naar het busstation gegaan voor de tickets naar onze volgende bestemming, Melakka. Daarna wat highlights van KL gedaan, waaronder het Merdeka (=onafhankelijkheid) Square. Ze vieren dit jaar de 50-jaar onafhankelijkheid van de Britten en dat wordt groots aangepakt. Overal zijn voorbereidingen gaande voor DE dag: 31/8. Zo ook op dat plein, waar tribunes worden klaargezet en een supergrote vlag wappert. Verder gelopen via colonial KL en little India en een smoothie genuttigd in een hip lounge-cafe (ser weet ze er altijd weer uit te pikken, die plekjes!). Nog wat gezwommen in het hotel en daarna naar onze eetafspraak: met de taxi naar een buitenwijk waar Rob&Petra wonen, vrienden van Wilmar&Sabine. Naar goed hollands gebruik brachten we een bloemetje mee (bosje paarse nepperds die we in little india kochten en eigenlijk bedoeld waren ter versiering van de hindu-tempeltjes). Gezellig en lekker gegeten en de kids konden heerlijk spelen en nederlands kletsen met Mark en Emma. Wij konden weer eens rustig natafelen zonder de kids in de gaten te moeten houden! Want dat merk je dan meteen: je hebt ALTIJD 'n oog op de kids (want je moet er niet aan denken dat je ze kwijt raakt) en da's best intensief.
Volgende ochtend uitgecheckt en met taxi naar de busterminal waar om 10 uur de bus vertrekt naar de volgende bestemming.


We zijn pas/al op een derde van onze reis! Al zoveel gedaan en gezien en nog lekker lang te gaan. We genieten, hebben ritme en 't gaat prima met z'n viertjes. Verbazingwekkend hoe flexibel de mannetjes zijn en ook nieuwsgierig naar wat de dag zal brengen. Luca vroeg (en krijgt) wat meer zekerheid: "hoeveel nachtjes blijven we hier?" Hij zegt en lijkt het prima te vinden als we weer verder trekken: "dan kunnen we weer andere plekjes zien". Lijkt sociaal wenselijke napraterij, maar zolang we samen zijn, zo nu en dan zwemmen, speeltuintjes doen en 'm helpen verder te tellen in NL/Engels, vindt hij alles prima. Het eten gaat goed, in elke keuken vinden we wel iets dat ze lekker vinden, al blijven de pannekoek-look-a-likes favoriet (wraps, roti, naan). Thymo houdt zich braaf aan de "niet-aaien of kusjes geven van poesjes/hondjes/aapjes"-regel. Al kost het hem zichtbaar moeite. In een lekker barretje op Langkawi waar de poesjes OK waren, heeft hij de schade ruimschoots kunnen inhalen. En het is klip & klaar: als we weer terugzijn nemen we een klein poesje!
Voor Ser en mij bevalt het 100% samenzijn met z'n viertjes goed, als afwisseling op het spitsuur-gezinsleven in NL. Hoewel we intussen ook wel uitkijken naar een avondje samen uiteten oid. Wellicht kunnen we daar op een volgende plek (is er een restaurantje op babyfoon-afstand?) meer invulling aan geven.