Het nevelwoud van Mindo

6-9 juli
Het is letterlijk een verademing: na de stadslucht van Quito de overgang naar de gezonde berglucht van Mindo. Op woensdagochtend deelden we een taxi met twee Amerikaanse reizigsters en reden we in 2,5 uur van 2800m hoogte en 15graden naar 1400m en 22graden. Mindo ligt in een vallei tussen dichtbegroeide bergen met tropisch regenwoud. En omdat het vrij hoog ligt en er vaak wolken tegen de berghellingen hangen, noemen ze het een cloud-forest. Supergroen en volop prachtige bloemen. Mindo staat bekend om haar grote variëteit van vogels en vlinders, zo mooi. We hadden het oog laten vallen op een klein hotelletje met een zwembad, waar de kids meteen voor&in vielen! ’s Middags een wandelingetje naar The Yellow House op de heuvel, omringd met prachtige bloemen en een grote “achtertuin” (regenwoud zover je kon kijken, en verder). De gastvrije amerikaans/ecuadoraans dame die ons ontving en rondleidde, zorgde ervoor dat we de volgende ochtend zijn geswitched van hotelletje en nu dus op de veranda van onze ‘casa amarillo’ chillen in de hangmat. Er wonen drie kinderen met twee nintendo’s, dus genoeg vertier voor onze jongens ;-)

Hoogtepunt was donderdagmiddag de Zipp-lines: hangend in een bergbeklimtuigje langs een lange kabel over de boomtoppen sjezen, soort abseilen, maar dan over het regenwoud heen. Superspannend natuurlijk, maar na de wat witte koppies bij de eerste ‘lines’ konden de kids er al meteen geen genoeg van krijgen. Allebei zelfs de ‘butterfly/mariposa’ gedaan: ondersteboven met armen en benen wijd! Andere aanrader in dit dorp is de chocolade rondleiding bij El Quetzal (“De Kolibrie” waar er heel wat van rondzoemen hier), een kleine cacaoboer. Na een uitgebreide uitleg en wandeling door het groen, volgde de ‘productconfrontatie’: snoepen van 100% pure chocola, naar eigen smaak gemengd met suiker en chilipeper(!), homemade brownies en warme chocolademelk. Smullen dus! De kleding was al toe aan een wasserette, maar nu dus helemaal ;-)

We wandelen tot nu toe veel, deze vakantie, overigens niet altijd naar volle tevredenheid van onze stadskinderen ;-) (is hier geen taxi, is het nog ver?). Vrijdagochtend om half acht vertrokken voor een wandeling langs de birdwatchingtrails… Prachtige route, mooie vergezichten en dichtbegroeide paadjes. Berg-op op de heenweg leverde flink wat ochtendhumeuren op van de kids, ondanks de beloofde koekjes bij het uitzichtspunt. Maar op de terugtocht kregen ze weer vleugeltjes. Kwam vast ook door de mooie vogels die we hier gespot hebben: kolibries, allerlei soorten kleurrijke sijzen, drijfsijzen en ook al een paar toekans! We kregen acuut zin in een appelmoes met een kers ;-)

Vrijdag afgesloten met een tocht naar de watervallen. Met een tarbita (bakje aan een kabelbaantje) overgestoken naar de overkant van de vallei, flink stuk gewandeld, afgedaald en heerlijk gezwommen in een ijskoude rivier. Mooie waterval, met een ingenieus gefabriceerde glijbaan voor lefgozers (alleen Ser dus, want Thymo mocht nog niet zonder diploma!). Terug in de laadbak van een pickup-truck die we voor dit uitstapje gecharterd hadden. Ser stond als een Ben Hur rechtop in de bak, met de jongens aan zijn zij, stoer hoor, die mannen van mij!

Zaterdagochtend weer verder reizen, richting Cotopaxi vulkaan. De bus vertrekt om 6.30uur… en de ontbijtjes worden klaargezet in de koelkast, zodat we ze ’s ochtends kunnen meenemen en onderweg kunnen oppeuzelen. Wat heerlijk als je zo verwend wordt door de gastvrije Ecuadorianen.